Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Fotomuseum aan het Vrijthof in Maastricht presenteert van 21 september 2024 tot en met 2 februari 2025 een overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse documentaire fotograaf Joseph Rodriguez. De expositie ‘We’re all People’ toont 75 indringende foto’s van veelal gemarginaliseerde groepen mensen en hun worstelingen in het alledaagse leven. De beelden zijn in de jaren ’80 en ’90 gemaakt in met name New York City en Los Angeles.

Met zijn omvangrijke en indrukwekkende oeuvre geniet Joseph Rodriguez internationale bekendheid binnen de fotografiewereld. Als humanist en visual storyteller documenteert hij vaak mensen die volgens de norm aan de onderkant van de maatschappij leven. Hij hoopt dat zijn werk inzicht kan geven in het leven van deze gemeenschappen en bijdraagt tot meer wederzijds begrip.

Voor het eerste Europese retrospectief van Rodriguez is een selectie gemaakt uit vijf iconische series: TAXI, Spanish Harlem, Juvenile, East Side Stories en LAPD. Deze projecten laten de ontwikkeling van Rodriguez als sociaal documentaire fotograaf zien. Gastcurator van de tentoonstelling ‘We’re all People’ is de Duitse galeriehouder Bene Taschen uit Keulen.

Als taxichauffeur legde Rodriguez van 1977 tot 1987 vanuit zijn auto het bruisende leven in New York vast. In zijn woonplaats portretteerde hij in de jaren ’80 ook de Latijns-Amerikaanse inwoners van de wijk Spanish Harlem. De Juvenile serie toont jonge delinquenten en betrokkenen in het rechtssysteem. In Oost-Los Angeles gaf de fotograaf bendeleden een menselijk gezicht en in dezelfde stad volgde hij in 1994 politieagenten tijdens hun werk, vlak na de Rodney King rellen.

De fotograaf en docent is bevriend met Jamel Shabazz, die in 2020 in het museum exposeerde. Ze delen een bijzonder verleden en kennen de beruchte gevangenis Rikers Island in New York erg goed. Tijdens de tentoonstelling participeert Joseph Rodriguez vanuit Maastricht in een fotografieproject met gedetineerden uit de penitentiaire inrichting in Sittard.

Joseph Rodriguez (Brooklyn, New York, 1951) volgde een opleiding fotografie aan de School of Visual Arts en het International Center of Photography (ICP) in New York. De fotograaf exposeert in musea en galeries, en op festivals. Zijn bekroonde werk is gepubliceerd in toonaangevende magazines als Esquire, GQ, National Geographic, Newsweek, The New York Times Magazine, Der Spiegel, Stern en TIME. Ook zijn foto’s opgenomen in de collecties van het Albertina Museum in Wenen, Museum Ludwig in Keulen, Los Angeles County Museum of Art (LACMA) en Smithsonian American Art Museum in Washington. Rodriguez woont en werkt in New York.

Retrospectief Chris Killip

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met  gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.

Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.