Retrospectief Chris Killip
Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.
Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.
Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen.
Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren.
Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid.
Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.
