23 september 2023 – 17 maart 2024

Ruim drie jaar lang trok Humberto Tan het hele land door om meer dan honderd mensen van honderd jaar en ouder te fotograferen. Tijdens de daaropvolgende gesprekken stelde de fotograaf ze vier dezelfde levensvragen over hun geluk, angsten, levenslessen en toekomstdromen. Ook vroeg hij om een gezondheidstip.

Humberto Tan, Cornelia Janna Hoekstra (KLIK HIER VOOR MEER FOTO’S)

Humberto Tan gelooft in de kracht van ouderen en heeft voor die groep al jaren een fascinatie. Morgen gaat het beter, naar een lied van Willy Derby uit 1939, sluit aan bij de rode draad die hij tijdens zijn gesprekken begon te ontdekken. Naast de wijsheid, energie en vitale gezondheid van de 100-jarigen, viel hem het eindeloze optimisme op om vooruit te blijven kijken.

Humberto Tan (Paramaribo, 1965) is televisie- en radiopresentator, sportjournalist, schrijver en fotograaf. Hij voltooide een studie Rechten in Amsterdam. In 2016 was Tan winnaar van de eerste editie van het TV-programma Het Perfecte Plaatje met publicatie van zijn foto’s in magazine National Geographic. Als ambassadeur van het Nederlandse Rode Kruis en het Wereld Natuur Fonds maakte hij fotoreportages in Bangladesh, Rwanda en Brazilië. Museum de Fundatie in Zwolle presenteerde in 2017-2018 de expositie Poor but Proud.

18 april 2023 – 3 september 2023

Gluckauf laat een selectie foto’s zien uit het oeuvre van internationaal gewaardeerd fotografe Bertien van Manen, die opgroeide in Heerlen. Zij staat bekend om haar documentairefotografie waarbij ze mensen op ongepolijst wijze in hun persoonlijke leefomgeving vastlegt. Het getoonde werk maakte Van Manen op haar vele internationale reizen naar mijnwerkersgemeenschappen. Kenmerkend voor Van Manens fotografie is dat deze onderlinge verbindingen tussen mensen toont en ruimte geeft aan het perspectief van vrouwen.

Bertien van Manen, At the mines, Apanas, Siberia, 1994 (KLIK HIER VOOR MEER FOTO’S)

De fotografietentoonstelling Gluckauf in SCHUNCK Museum toont een selectie foto’s gemaakt in onder andere het Britse mijnwerkersstadje New Sharlston. Ook zijn de fotoserie Moonshine, portretten van Amerikaanse vrouwelijke mijnwerkers in de Appalachen in de Verenigde Staten en portretten van mijnwerkers in Siberië te zien. Gluckauf is de groet waarmee mijnwerkers over landsgrenzen heen elkaar een veilige terugkomst van onder de grond wensten.

Yorkshire (1979) is de eerste fotoserie van Van Manen over mijnwerkers en hun families. De serie laat in plaats van een heroïsch beeld van het harde mijnwerkersleven, portretten zien van inwoners van de mijnwerkersgemeenschap, aarzelend poserend of terloops vastgelegd tijdens een dagelijkse bezigheid. Voor de serie Moonshine (1985-2013) reisde Van Manen af naar de Amerikaanse Appalachen in onder andere Kentucky en West-Virginia. In deze regio werkten vrouwen samen met hun mannen in de mijnen. Van Manen ontmoette hier het echtpaar Mavis en Junior, bij wie ze over een periode van bijna dertig jaar meerdere malen voor lange tijd verbleef. Door de jaren heen ontstond een warme band tussen Van Manen, het echtpaar en hun gezin. Dit leverde persoonlijke, eerlijke en intieme beelden op. Van stiekeme wilde feestjes waarbij de illegaal gestookte lokale whisky – moonshine – rijkelijk vloeide, geboortes in de familie en ruzies, tot de dagelijkse huiselijke taferelen.

Tijdens de tentoonstelling Gluckauf zijn ook foto’s te zien die Bertien maakte in de stad Most in voormalig Tsjecho-Slowakije en in Siberië. De stad Most moest in de jaren ’80 in zijn volledigheid plaatsmaken voor de aanleg van een mijn. Vlak na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in de jaren ’90 reisde Bertien naar Apanas in Siberië. Hier fotografeerde zij mijnwerkers terwijl filmmaker Michael Pilz haar volgde voor zijn film Let’s Sit Down Before We Leave (1995).

Parallel aan de tentoonstelling verschijnt het boek Gluckauf met nog niet eerder in boekvorm gepubliceerde foto’s van Bertien Van Manen. Auteur Marcia Luyten schreef een portret van Bertien als begeleidende tekst voor dit boek. Het boek Gluckauf wordt uitgegeven in samenwerking met Fw: Books.

Bertien van Manen (Den Haag, 1942) begon haar carrière als modefotograaf voordat zij als autonoom fotograaf de wereld over reisde. Van Manen wordt gezien als een van de vernieuwers van de documentairefotografie. Over de hele wereld fotografeert zij mensen in alledaagse situaties in gebieden waar politieke en sociaal-maatschappelijke veranderingen plaatsvinden. Van Manens fascinatie voor mijnwerkersgemeenschappen komt voort uit haar jeugd. Zij groeide op in Heerlen, voormalig centrum van de Oostelijke Mijnstreek, waar haar vader werkte als ingenieur voor de Staatsmijnen. Bertien zat op school met kinderen van mijnwerkers en voelde zich op haar gemak in de warme en pretentieloze gezinssituaties bij hen thuis. Kenmerkend voor Van Manens werk is dat zij er in slaagt dicht bij haar onderwerp te komen. In plaats van op en neer te reizen naar een plek dompelt zij zich onder in de plaatselijke cultuur en leeft zij samen met de mensen wiens leven ze documenteert. Van Manen fotografeerde ook in onder andere Hongarije, China en gebieden in de voormalige Sovjet-Unie. Haar werk is wereldwijd tentoongesteld in musea waaronder Museum of Modern Art in New York, Maison Européenne de la Photographie in Parijs, Stedelijk Museum Amsterdam, FOAM Amsterdam, FoMu Antwerpen en Fotomuseum Winterthur.

15 april 2023 – 17 september 2023

Van triomfen, rampen, verveling, zelfmedicatie, toxic masculinity tot opoffering. Ed Templeton (1972, Garden Grove, Californië), een van de meest invloedrijke skateboarders aller tijden, fotografeerde vanaf 1995 zijn omgeving, vrienden en skate avonturen. Het werd zijn levenswerk. Zijn foto’s overstijgen het autobiografische en tonen het skateboarden van 1995 tot ongeveer 2012 als een unieke subcultuur.

Ed Templeton, Mike Maldonado, 1998 (KLIK HIER VOOR MEER FOTO’S)

“De titel Wires Crossed komt voort uit mijn overtuiging dat je als skateboarder een kronkel (crossed wires) in je hersens moet hebben,” zegt Ed Templeton. “Ik bedoel dat heel positief: skateboarden is een fysiek veeleisend staaltje performancekunst, dat wordt beoefend als reactie op en vaak met trotsering van een architecturale ruimte en de objecten daarin. Het is vluchtig. Daarom is fotografie nodig: het vangt de essentie.”

Templeton deelt in Wires Crossed alle aspecten van zijn leven en die van zijn vrienden en collega’s. “Het leek niemand iets uit te maken dat ik foto’s maakte,” zegt hij terugkijkend. Op de lange tournees verkenden ze hun eigen grenzen, zowel fysiek als mentaal. De foto’s gaan over het schemergebied tussen adolescentie en volwassenheid. Grappen, gebroken botten, verveling, ruzies en seks. Met zijn gedetailleerde beeldverslagen, net voordat mobieltjes en social media de samenleving voorgoed zouden veranderen, geeft hij de skateboarders een gezicht.

Bij de tentoonstelling verschijnt een publicatie met memoires, die het skaten als subcultuur tussen 1995 en 2012 in beeld brengen. Het boek bevat tekeningen en foto’s, al dan niet beschilderd en voorzien van tekst. Het kunstenaarsboek wordt uitgegeven door Aperture, is Engelstalig en verkrijgbaar in de Bonnefanten museumshop en bij online boekwinkels. Prijs: 55 euro. ISBN: 9781597115360.

4 februari 2023 – 10 september 2023

Fotomuseum aan het Vrijthof presenteert een overzichtstentoonstelling van de Britse celebrity fotograaf Terry O’Neill (1938-2019). De expositie FAMOUS toont meer dan 125 portretten van internationale muzieklegendes, filmsterren en mode-iconen uit met name de jaren ’60 en ’70. Naast exclusieve colourised editions ligt de focus op klassieke zwart-wit portretten.

Terry O’Neill, Audrey Hepburn, Saint-Tropez 1966, copyright Iconic Images & Terry O’Neill (KLIK HIER VOOR MEER FOTO’S)

Terry O’Neill is wereldwijd een van de meest iconische en invloedrijke fotografen van de afgelopen 60 jaar. Ook leden van de Britse koninklijke familie en prominente politici stonden voor zijn camera. Met zijn ongedwongen, intieme foto’s liet hij de menselijke kant van celebrities zien. De fotograaf onderhield met veel van hen een persoonlijke band.

O’Neill fotografeerde The Beatles, The Rolling Stones, David Bowie en Elton John in hun beginjaren. Hij portretteerde sterren als Marlene Dietrich, Ava Gardner, Elizabeth Taylor, Ursula Andress, Raquel Welch, Liza Minnelli, Roger Moore en Sean Connery. Portretten van Frank Sinatra, Audrey Hepburn, Brigitte Bardot en Faye Dunaway, met wie hij enkele jaren getrouwd was, behoren tot zijn bekendste foto’s. Ook supermodellen als Jean Shrimpton, Christy Turlington en Kate Moss ontbreken niet.

Terry O’Neill startte in 1958 in zijn woonplaats Londen als fotograaf en was een echte pionier op het gebied van celebrity fotografie. Na de tabloid Daily Sketch werkte hij al snel in opdracht voor de grootste dagbladen en magazines ter wereld zoals Newsweek, TIME, Vanity Fair en Vogue. Het omvangrijk en beeldbepalend oeuvre van O’Neill is gebundeld in talrijke fotoboeken. De National Portrait Gallery in Londen heeft 80 portretten in haar collectie. In 2019 is hij voor zijn verdiensten voor de fotografie benoemd tot Commandeur in de Orde van het Britse Rijk (CBE).

De tentoonstelling is samengesteld rondom de thema’s film, muziek en mode. De karakteristieke stijlkamers en kabinetten van het monumentale museum vormen een stijlvol decor. Zo komen er een Diva salon, Glamour room, James Bond room en een ruimte gewijd aan de extravagante interieurs van sterren. Ook worden ondersteunende video’s getoond.

Fotomuseum aan het Vrijthof realiseert de expositie in nauwe samenwerking met gastcurator Feiko Koster van Koster Fine Art Gallery, gevestigd in Het Arsenaal in Naarden-Vesting.

 

Fotocollectief “Passion”

Passion, vind haar oorsprong in 2013, drie fotografen die net hun fotografieopleiding hebben afgerond plaatsen een oproep via sociale-media op zoek naar gelijkgezinden om invulling te geven aan hun gezamenlijk passie. Inmiddels telt de groep 7 leden waarvan er 6 deelnemen aan deze expositie.

Het is een gemêleerd gezelschap. Zowel beroepsmatig als ook in de benadering van fotografie is de groep zeer divers. Deze diversiteit is het gevolg van verschillende opleidingen en interesses in de fotografie en uiteraard het gevolg van persoonlijkheid. Dat maakt dat de leden elkaar telkens opnieuw inspireren en versterken. 

De getoonde werken variëren van, bijzonder toegepaste technieken, subtiele en minder subtiele verwijzingen naar actuele maatschappelijke kwesties, beelden van cultureel erfgoed uit de regio tot foto’s waarin de fotograaf zijn eigen gevoelens en gedachten in beeld brengt. Ondanks dat de foto’s niet in één thema zijn onder te brengen zijn ze als enkele foto of kleine serie herkenbaar per fotograaf.

 

Mauriel Schoenmaekers

 

 

 

 

 

Zijn vrij werk bestaat uit poëtische beelden die aangevuld worden met teksten. Een dromer. Zwart- wit beelden hebben vaak zijn voorkeur. De verwondering over de gewone dingen van elke dag. Beelden en gevoelens in zijn hoofd visualiseren.

Jos Einmahl

In zijn foto’s wil hij de aandacht van de kijker vasthouden door details die verwijzen naar de actualiteit of maatschappelijke problemen. Zijn foto’s kunnen voor een individu confronterend zijn. Ook minimalistische foto’s zijn onderdeel van zijn oeuvre. Kleur vindt hij vaak afleiden van de diepere achtergrond. Daarom is het meeste van zijn werk in zwart / wit uitgevoerd. Zijn hoofdmotief wordt kracht bijgezet door de randzaken in nagenoeg zwart weer te geven  

Jeannie Bischoff

De alledaagse dingen zijn over het algemeen het speelveld in haar fotografie. Ze zoekt telkens de uitdaging om in haar foto’s het gevoel en het moment te vangen. Uitgangspunt voor haar is dat een foto je moet raken.

Eric Bleize

Fotograaf Eric Bleize is een beeldmaker met oog voor sfeer, detail en compositie. Door het maken van beelden probeert hij de schoonheid van het alledaagse vast te leggen en zijn verwondering over te brengen op de kijker. Zijn werk in de Kopermolen zal voornamelijk bestaan uit meervoudige samengestelde opnames. In zijn klokkenserie probeert hij hiermee het verstrijken van de tijd te verbeelden. In zijn serie ‘rondje kunst’ gebruikt hij deze techniek om de absurditeit van de overmatige interesse in bekende kunstwerken te tonen. Multiple exposure gebruikt hij ook in zijn architectuurfoto’s, om een gebouw terug te brengen tot zijn essentie.

Henk Valkenberg

Van kleins af aan verbonden met de natuur en geboeid door fotografie. Zijn maatschappelijke loopbaan kenmerkte zich door kleurloosheid, hij was namelijk stukadoor. Het kleurenpalet van de natuur was iets wat hij elke dag miste in zijn werk. 

In zijn foto’s is de verbinding met de natuur dan nu ook telkens terug te vinden. In de kleuren, vormen, stilte en het licht vindt hij de rust die hem tot een gepassioneerd fotograaf heeft gemaakt. 

 

 

Henk Valkenberg

Van kleins af aan verbonden met de natuur en geboeid door fotografie. Zijn maatschappelijke loopbaan kenmerkte zich door kleurloosheid, hij was namelijk stukadoor. Het kleurenpalet van de natuur was iets wat hij elke dag miste in zijn werk. 

In zijn foto’s is de verbinding met de natuur dan nu ook telkens terug te vinden. In de kleuren, vormen, stilte en het licht vindt hij de rust die hem tot een gepassioneerd fotograaf heeft gemaakt. 

Jo Fonsear

Als fotograaf is hij vooral geïnteresseerd in mens en natuur.

Straatfotografie geeft elke keer een nieuwe beleving, een nieuwe emotie.

Maar ook het menselijk ingrijpen in de natuur is boeiend. Soms levert dit verstilde beelden op, dan weer een bankje om uit te rusten, te mijmeren. Altijd een bron om verder te verkennen, nooit vervelend, altijd verrassend.